Çocuklarda Ayrılık Kaygısı
Çocuklarda Ayrılık Kaygısı: Erken çocuklukta ayrılık kaygısı, çocuğun güvenli bağ kurduğu kişiden (çoğunlukla ebeveyn) kısa süre ayrı kalırken yaşadığı yoğun üzüntü ve endişe halidir. Gelişimsel olarak oldukça yaygın ve beklenen bir süreçtir; yeni ortamlara alışma, bakım veren değişimi veya okula başlangıç gibi geçişler bu duyguyu arttırır.
Ne Normal Ne Değil?
- Normal: İlk günlerde ağlama, ayrılma anında tutunma, kısa süre içinde oyun/etkinliğe dönebilme.
- Uyarı işaretleri: Haftalarca azalmayan yoğun kaygı, uyku/iştahda belirgin bozulma, bakımverenden ayrılmayı tamamen reddetme, günlük işlevlerin (okula/kreşe katılım gibi) ciddi aksaması. Bu durumlarda bir uzman görüşü almak faydalı olur.
Ebeveynler İçin 7 Nazik İpucu
- Rutin oluşturun: Ayrılma-geri dönme saatleri mümkün olduğunca sabit olsun.
- Kısa ve net vedalaşın: “Şimdi işe gidiyorum, öğleden sonra seni alacağım.” Uzun vedalar kaygıyı arttırabilmektedir.
- Geri dönüş sözüne sadık kalın: Sözünüzün tutulması güveni besler.
- Geçiş nesnesi kullanın: Sevdiği küçük bir oyuncak, mendil veya fotoğraf rahatlatır
- Mini alıştırmalar yapın: Önce kısa ayrılıklar, sonra süreyi yavaşça artırın
- Duyguyu adlandırın: “Ayrılırken zorlanman çok anlaşılır.” Onaylayın, küçümsemeyin.
- Bakım verenle köprü kurun: İlk günlerde öğretmen/bakıcı ile beraber kısa bir “alışma rutini” planlayın.
Kaçınmanız Gerekenler
- “Sessizce kaçıp gitmek” güveni zedeler.
- “Ağlarsan gelmem” gibi tehditkâr cümleler kaygıyı büyütür.
- Aşırı telafi/ödül alışkanlığa dönüşebilir; ölçülü ve tutarlı olmak önemlidir.
Ne Zaman Uzman Görüşü?
Ayrılık kaygısı uzun sürüyorsa ve günlük yaşamı belirgin etkiliyorsa, nazik bir değerlendirme çocuğunuz ve sizin için rahatlatıcı olabilmekte. Bu içerik bilgilendirme amaçlıdır; tanı/tedavi önerisi değildir.
Çocuklarda Ayrılık Kaygısı Hakkında Detaylı Bilgi İçin Lütfen Bize Ulaşın